Kung Fu versus Karate: introductie van de verschillen voor het ongetrainde oog
Voordat je verder leest, wil ik graag benadrukken dat ik beide martial arts met veel respect behandel en geen vechtsport af zal kraken. Dit artikel is puur bedoeld om de fundamentele en filosofische verschillen tussen Kung Fu en Karate over te brengen. Het zal zich concentreren op de verschillende principes die ten grondslag liggen aan elke beoefening, in plaats van saaie details, zoals “The Kung Fu finger strike vs. The Karate finger strike”.
Methoden hebben hun toepassingen en hun grenzen, maar de principes van een praktijk komen terug in elke beweging. Als je het verschil in de principes van Kung Fu versus Karate begrijpt, zul je de grote scheiding tussen de twee beter begrijpen.
Zelfverdediging Karate & Kung Fu
Als vechtsporten bevatten zowel Kung Fu als Karate ontelbare zelfverdedigingstechnieken. Ze worden ook op de markt gebracht als praktijken die de algemene gezondheid, lichaamsconditie en ademhaling verbeteren. De overeenkomsten tussen de twee eindigen daar.
Hoe lang bestaan Karate en Kung Fu?
Kung Fu wordt al minstens zevenduizend jaar in China beoefend. In zijn traditionele praktijk is het vandaag hetzelfde als altijd. Kung Fu is een weergave van de oude Chinese cultuur, filosofie en wijsheid. Sommige generaties zijn langer, korter, dikker of magerder geweest dan andere, maar het menselijk lichaam is altijd het menselijk lichaam geweest, en dus is de ontwikkeling van dit lichaam in de beoefening van traditionele Kung Fu onveranderd gebleven.
Karate wordt al ongeveer 200 jaar in Japan beoefend. Het begin van karate is terug te voeren op de handelsbetrekkingen met China, waardoor Chinese families naar het Japanse eiland Okinawa kwamen. Gedurende deze tijd introduceerden de Chinezen aspecten van Kung Fu bij hun Japanse gastheren.
Of het nu gaat om trots, vooroordelen of hebzucht, de Chinezen waren niet bereid om het volledige spectrum van hun krijgskunsten aan de Japanners te introduceren. De Chinezen onthulden bepaalde ideeën en verklaringen, maar de culturele kloof zorgde ervoor dat er veel verloren ging (of met opzet werd weggelaten) in de vertaling. De Japanse beoefening van Kung Fu week snel af van zijn Chinese oorsprong, en Karate was het resultaat van deze afwijking.
Strategie Karate en Kung Fu
In de kern is het doel van Kung Fu het ontwikkelen van effectieve vechtvaardigheden voor echte oorlogsvoering. Op het slagveld is het niet ongebruikelijk dat je wordt omringd door vijanden. Het leven is hetzelfde: er is geen garantie dat u maar met één probleem tegelijk te maken krijgt.
Het idee van een “gevecht” als een gecontroleerde wedstrijd van één-op-één-gevechten komt van moderne sportsystemen, waar vechters geïsoleerd zijn in een ring en vechten volgens overeengekomen regels. In een echt gevecht zijn er geen regels. Je moet in staat zijn om snel om te gaan met elke dreiging om je heen, terwijl je jezelf in de beste situatie brengt om ongedeerd en levend tevoorschijn te komen.
De beoefening van Kung Fu richt zich op ons vermogen om snel met de ene tegenstander om te gaan en door te gaan naar de volgende, waardoor je te allen tijde in de meest gunstige positie blijft. In elk gevecht kunnen we verwachten geraakt te worden, maar als we merken dat we minutenlang worstelen en worstelen met een bepaalde tegenstander, raken we snel uitgeput en worden we blootgesteld aan aanvallen van een andere. De traditionele beoefening van Kung Fu begint met de ontwikkeling van basisvaardigheden die nuttig zijn in real-life scenario’s: het ontwikkelen van een fysiek en mentaal bewustzijn van je omgeving, en een geest die sterk genoeg is om de kalmte te bewaren en met vertrouwen te handelen als alles op het spel staat.
Waarom heeft Kung Fu geen banden?
De aandacht van het moderne karate voor banden en toernooien heeft het bijna volledig nutteloos gemaakt als een systeem van zelfverdediging en beperkt als een methode van zelfontwikkeling. Karate dat als sport wordt beoefend, is niet effectief in echte gevechten: slagen die “punten” opleveren in een toernooi, zullen vaak geen echte schade toebrengen aan een vijand in een echt gevecht. Karate trainen als een sport is ook een snelle manier om veel waanvoorstellingen over jezelf en je capaciteiten te ontwikkelen. Je denkt misschien dat je een uitstekende vechter bent omdat je een riemtest hebt gehaald of een toernooi hebt gewonnen, maar je stoten en trappen zullen niets meer zijn dan dansbewegingen. Hoe kunnen we onszelf ontwikkelen als we waanvoorstellingen hebben over onze capaciteiten?
Om eerlijk te zijn, heeft Chinese Kung Fu in de moderne tijd een soortgelijke verbastering ondergaan met de populariteit van “Shaolin Wu Shu”. De term “Wu Shu” kan letterlijk worden vertaald als “Vechtsport”, maar ironisch genoeg kan het huidige “Wu Shu” niet als een echte krijgskunst worden beschouwd. Wu Shu richt zich op bloemrijke bewegingen en circusachtige uitingen. Het ontwikkelt het vermogen om toernooien te winnen en de toeschouwer te verbazen.
Traditioneel beoefend, is karate een praktijk die zich toelegt op het ontwikkelen van het vermogen om iemand te doden met een enkele stoot of trap. Hoewel deze strategie behoorlijk indrukwekkend klinkt, is het bijna onmogelijk om effectief uit te voeren in een echte situatie.
Als je iemand besluipt en hem een stomp in zijn achterhoofd geeft, kun je hem met succes doden, maar in een gevecht voor ons leven kan niet van onze tegenstanders worden verwacht dat ze bereidwillig ons beste schot absorberen. Zelfs een ongeschoolde tegenstander zal ontwijken en vechten, en dus zal er meer dan één perfecte stoot nodig zijn om de klus te klaren. In veel opzichten zijn karate-aanvallen “alles of niets”. Als je vaardigheden niet perfect zijn, is de kans groter dat je met niets wegkomt.
Continuïteit
“De oorlog” die we als krijgskunstenaars voeren, is zeer zelden tegen een tegenstander of een vijand. Het echte gevecht is de uitdaging van het dagelijks leven, en vechtsporten zijn een van de gezondste en meest effectieve manieren om ons voor te bereiden om deze uitdaging aan te gaan.
Simpel gezegd, het leven als mens is niet gemakkelijk, en onze emoties en verlangens krijgen vaak de overhand. In het verleden blijven hangen en je zorgen maken over de toekomst zijn vooral verlammend voor de geest, het lichaam en de ziel. Angst en spijt kunnen twee van de zwaarste lasten zijn die we in dit leven dragen.
Voor de meeste mensen is het vermogen om dingen los te laten en te omarmen wat daarna komt geen eenvoudige keuze. Het is een emotionele en mentale kracht die moet worden geoefend en verdiend, net zoals fysieke kracht dat is.
De beoefening van Kung Fu is volledig gewijd aan het vergroten van ons vermogen om te leven. Het doel is om het meeste uit het huidige moment te halen. Elke beweging in een Kung Fu-vorm moet naadloos overgaan in de volgende. Het “moment van impact” bestaat, maar er is geen merkbare pauze in beweging. Net zoals een bal op de grond stuitert en zijn opstijging begint precies op het moment dat hij zijn val beëindigt, is het einde het begin. Deze non-stop, vloeiende beweging is een weergave van hoe de dingen in de echte wereld zijn.
In ons leven: de tijd stopt nooit en Kung Fu stopt nooit. Te vaak willen we stilstaan bij gevoelens en momenten die goed en slecht zijn, maar we moeten ons realiseren dat elke pauze of onderbreking in onze focus ervoor zorgt dat we het momentum verliezen. De kracht die we kunnen toepassen op onze volgende beweging hangt volledig af van een soepele overgang. We moeten in wezen op het ene doelwit stuiteren terwijl we het volgende aanvallen.
Zelfs als we stoten en trappen in de lucht oefenen, stelt de beoefening van Kung Fu ons in staat om te onderscheiden hoe we onze bewegingen het meest perfect kunnen combineren. Net zoals het leven kan worden gezien als één lang moment, kan een vorm/combinatie van 100 verschillende trappen en stoten uiteindelijk worden omschreven als één beweging.
In Karate wordt veel aandacht besteed aan het “moment van impact”. Vormen bevatten stakingen die bijna altijd worden gevolgd door pauzes, wat de allesomvattende onafhankelijkheid van elke beweging benadrukt. Hoewel er veel te winnen valt bij het oefenen van de geïsoleerde perfectie van een enkele stoot, staan pauzes in beweging het menselijk lichaam niet toe om zich op zijn best uit te drukken. Het menselijk lichaam is als een Ferrari: zijn schoonheid kan niet begrepen worden in stop-and-go verkeer; het kan alleen op de openbare weg worden gewaardeerd.
“Its bad to say the best, but, in my opinion, I think Kung Fu is pretty good. Kung Fu originated in China, it is the ancestor of Karate and Ju Jitsu. It’s more of a complete system, and by that I mean that it is more flowing: there is continuity in movement, instead of one movement, two movements, then stop.”
Citaat van Bruce Lee toen hem werd gevraagd welke Martial Arts volgens hem het meest effectief is
De vuist van Kung Fu & de vuis van Karate
De beoefening van Kung Fu geeft prioriteit aan efficiëntie en effectiviteit. De aanvalsmethode moet snel genoeg, nauwkeurig genoeg en krachtig genoeg zijn om je in een bepaalde situatie te beschermen.
In de westerse cultuur beschouwen we de vuist als de gevaarlijkste vorm die onze hand kan aannemen, maar feit is dat de vingertoppen, de handpalmen, de zijkanten van de handen, de bovenkant van de pols, enz. effectief als slagwerktuigen. De enige manier om de mogelijkheden van uw handen te ontwikkelen, is door ze maximaal te benutten. Er is een reden waarom het bekend staat als “hand-tot-hand”-gevechten, en niet “vuist-tot-vuist”.
Er valt veel te winnen door de coördinatie te ontwikkelen die nodig is om de hand als meer dan een vuist te gebruiken. Terwijl stoten met de vuist een groot deel van Kung Fu-oefeningen is, zijn er veel andere handaanvallen die een vergelijkbare hoeveelheid moeten worden geoefend.
In Karate zijn slagen met de vuist de focus en nadruk. De vuist kan een zeer effectief hulpmiddel zijn voor zelfverdediging, maar het doel van vechtsporten is om een persoon als geheel te ontwikkelen, en dus moet elk deel van het lichaam tot zijn volledige potentieel worden gebracht. Door de stakingen die we oefenen te diversifiëren, kunnen we dit potentieel bereiken.
De reden dat Kung Fu geen banden heft
Kung Fu heeft geen banden. Hoe weet je of iemand vaardigheden heeft? Ze kunnen gewoon hun vaardigheden demonstreren. Erkenning en respect van anderen is een onvermijdelijk neveneffect van een goede praktijk.
Degenen die een bepaald niveau in vechtsporten bereiken, zien er vaak gezonder uit dan anderen, en deze gezondheid wordt weerspiegeld in bijna elke fysieke beweging die ze in de loop van een dag maken. Voorbij het fysieke kunnen ervaren krijgskunstenaars vaak een schijn van wijsheid uitdrukken die hun beoefening hen heeft bijgebracht. Bruce Lee wordt zo vaak geciteerd omdat zijn woorden zijn hoge niveau van oefening weerspiegelen. Hij had geen kleurrijke riem nodig om zichzelf te bewijzen.
In Karate worden riemen gebruikt om de herkenning van iemands vaardigheid te verzekeren. Vanwege de noodzaak om de huur te betalen, gebruiken veel karatescholen riemen als een manier om hun studenten te laten betalen. Ze rekenen voor de riem, ze rekenen voor de test, en de belofte van progressie van de ene kleur naar de volgende is de “wortel aan het einde van de stok” die ze gebruiken om doorlopende betaling van hun klanten te stimuleren .
Sommige moderne “Kung Fu” -scholen hebben dit “koop een zwarte band” -beleid overgenomen, meestal met een sjerp in plaats van een riem. Riem of sjerp, het is dezelfde onauthentieke en betekenisloze façade van vaardigheid.
In het traditionele karate, zoals dat in Japan werd beoefend, betekende de riem ooit iets. Alleen degenen met echte vaardigheden zouden een bepaalde riemstatus kunnen bereiken, maar moderne scholen zijn over het algemeen bezig met het verkopen van riemen, in plaats van het onderwijzen van vechtsporten.
Het streven naar een goede gezondheid
In Kung Fu is het belangrijkste doel van training het verbeteren van onze gezondheid, ons welzijn en de algemene helderheid waarmee we ons leven kunnen leiden. Als een deel van onze praktijk afbreuk doet aan onze gezondheid, is de praktijk niet authentiek.
Vechtvaardigheid, indrukwekkende uitingen van atletisch vermogen, mooie lichaamsbouw en verhoogde creativiteit zijn allemaal bijwerkingen van het streven naar een goede gezondheid.
In karate is het streven naar verbetering een hellend vlak waar men vaker wel dan niet op uitglijdt. Wanneer van karate een sport wordt gemaakt (a la Shotokan), beginnen beoefenaars hun training te richten op hun vermogen om punten te scoren en een wedstrijd te winnen. Dit leidt er onvermijdelijk toe dat ze hun lichaam beginnen uit te buiten om dit doel te bereiken, in plaats van te werken aan het verbeteren van hun gezondheid.
Het breken van planken of stenen is een andere eigenzinnige bezigheid in karate, gedaan door degenen die te veel nadruk leggen op de noodzaak om indruk op anderen te maken of zichzelf trots te maken met holle prestaties.
Enthousiast geworden? Meld je dan aan voor drie gratis proeflessen!